Rome: het begin

De ouderwetse metalen afvalemmer in de voortuin  maakt een schel geluid als ik het vuilniszakje uit de keuken erin gooi, Het is donker en in de verte blaffen wat honden. De sterren zijn goed te zien vanaf dit stuk aarde, waar de verlichting wat schaarser is dan in de stad. Het is zo’n zwoele zomeravond waar je de hele herfst en winter en lente op wacht. Alle zomeravonden zijn hier zwoel. Ik loop op blote voeten, en om me heen scharrelt de hond, op zoek naar salamanders en ander kruipend gespuis.

Rome.

Alles is anders. De mensen praten snel en met veel A’s en E’s. In de supermarkt draaien ze voornamelijk Michael Jackson. Honden zijn hier als heilige koeien: ze mogen de Ikea en de pashokjes bij H&M in en blaffen vaak de hele nacht. Tussen 12 en 16 uur gaat alles dicht, vrouwen zijn hier slank en mannen macho’s. Gebouwen zijn slecht onderhouden, maar ook dan zijn ze nog beeldschoon. Groenten en fruit komen zo van het land en chips hebben ze alleen in naturelsmaak. En dan is er Nutella. Overal en altijd.

Of het goed met ons gaat? Ik geloof het wel. We zijn nog wat in shock, de verhuizing ijlt nog wat na. Twee kinderen uit huis, de derde mist hen echt en wij ook. De aardbeving niet gevoeld, al hebben we onze wereld wel behoorlijk door elkaar geschud. We genieten van de ruimte, de vrijheid, het avontuur, het anders. En verder laten we het maar gebeuren.

Alles is anders.