Month: May 2020

Posted on

Corona-probleem

Ik was er vroeg vanochtend, bij de AH tegenover mijn flat. Er lag genoeg in de schappen, wat fijn was want ik had een flinke boodschappenlijst. Ik wilde deze week maar één keer de drukte in.

Tomaten stonden ook op dat lijstje. En die waren in de bonusaanbieding. Dus trok ik een plastic zakje en friemelde om ‘m open te vouwen.

Normaal gesproken lik ik altijd eerst even aan mijn vingers. Maar hee, daar zat nu misschien een gevaarlijk virus aan, dus dat was geen optie. Ik bleef friemelen en frummelen om dat zakje open te krijgen. De tomaten lagen ondertussen geduldig naar me te lonken in hun bonusbakken.

Na minstens twee minuten was het nog steeds niet gelukt. Waarschijnlijk waren m’n vingers zó schoon van het vele wassen dat ze te droog waren om grip te krijgen op het transparante tasje. Ik moest ze nat maken.

Even verderop vernevelden de vernevelaars de courgettes. Ik ging op m’n tenen staan om mijn vingers in de natte mist te kunnen houden; de schaamte voor mijn mede-shoppers was ik inmiddels voorbij. Met miniem natte vingers probeerde ik het na een minuut weer, maar het zakje bleef zijn kaken stijf op elkaar houden.

Even keek ik naar de voorverpakte tomaten, klaar om mee te nemen. Maar dat kon mijn milieubewuste hart niet verkroppen. Een man liep voor me langs en greep een zakje.

Ik haastte me naar hem toe en gluurde op anderhalve meter afstand of hij het wél voor elkaar kreeg, zonder spuug. Ik stond al klaar met een ‘moeilijk hè, zonder aan je vingers te likken?’ maar helaas: hij wreef twee keer met zijn kolenschoppen over het plastic en het zakje ging open.

Helemaal over de rooie scheurde ik met grof geweld een nieuw zakje uit de standaard en probeerde het nog één keer. Het gleed open. Vlug gooide ik het vol met tomaten en deed het oude zakje in mijn broekzak om thuis mee te oefenen.

Want wie weet leven we straks in een wereld waarin je nooit meer aan je vingers kan likken en dan ben ik Koning.

Posted on

Avi-fauna

De vrouw slaapt.
Het kind o-pent de deur.
‘Mama, ik heb pijn.
Er is een beest in mijn bed.
Het bijt.’
De vrouw staat op.
Ze loopt naar het bed van het kind.
Er zit een beest in het bed.
Een eng beest.
De vrouw spuit met gif.
Het beest gaat niet dood.
De vrouw roept de man.
De man is boos.
De man komt ook.
Hij pakt een stuk pa-pier.
Hij maakt het beest dood.
Hij gaat naar bed.
Het kind gaat naar bed.
De vrouw gaat naar bed.
De wek-ker gaat.
De vrouw is moe.
Ze geeft de hond voer.
De hond kotst.
De vrouw lacht.
Maar niet heus.

Posted on

Truttigheid ten top

OMG. Ik zag het mezelf doen.
Ik zette een pan bouillon op de houtkachel, met wortels en kippenbouten en verse peterselie en ui, en die stond daar een paar uur heel zachtjes te pruttelen, de geur trok door het hele huis terwijl ik neuriënd de was weg streek.
Laat in de middag maakte ik er een ragout van volgens het recept van mijn moeder en dronk een kopje thee met mijn man, samen op de bank. We aten er braaf een mandarijntje bij, voor de vitamientjes.
Daarna gingen we samen op een ommetje in de buurt, met de hond.
Hij vroeg nog: ‘Worden we oud?’
En ik zei, zoals altijd: ‘Ik hoop het wel.’

Posted on

Misdaad

Een vriendin van mij brandde haar arm aan de oven. ‘s Middags pakte de tuinman de arm vast en sprak de magische woorden: ‘Wacht tot de zon ondergaat. Dan zal ik je helpen’.

Bij zonsondergang liep ze met hem mee de tuin in en sneed hij een blad van de Aloë Vera-plant af. Het sap dat er uitdroop, smeerde hij op haar wond. De volgende dag was de wond genezen.

Daarom. Daarom wil ik al zó lang zo’n plant. En nergens in de tuincentra kan ik ze vinden. Dus toen ik gistermiddag het bos uit vluchtte omdat ik zwijnensporen zag (dit is totaal overbodige informatie maar ik vond het wel leuk om te vertellen) en ik één van de mooiste exemplaren zag staan die ik ooit had gezien, kwam de misdadiger in mij omhoog.

Hij stond in de voortuin van een van de buren. Ik overwoog een blad af te breken en deze te stekken. Ik sprak mezelf toe dat dat echt asociaal was. En ik deed een stap dichterbij om het blad af te breken. En sprak mezelf weer toe dat het a-sociaal was.

En toen zag ik dat kleintje ernaast.

Een mini-Aloë. Zo mooi van kleur, zo perfect van vorm. Een meter voor die grote mooierd zat hij in de grond, naast zijn zusje, mini-Vera.

Ik bukte en brak een blaadje af. En groef dieper en pakte het hele plantje. En rende weg alsof er een kudde zwijnen achter me aanzat. Met mijn eigen Aloë Vera, die nu dus in een bakje onder de veranda staat. Tot ik ook mijn arm verbrand aan de oven.

Morgen haal ik Vera ook op.

Posted on

Italiaans gedachtenlezen

De man vóór mij stopt voor de zesde keer zijn pasje in de pinautomaat.
‘Nee’, zegt de kassière op vriendelijke toon, ‘het lukt niet’.
De wanhoop op het gezicht van de man is pijnlijk om te zien en ik voel met hem mee. We hebben allemaal weleens een rij supermarktbezoekers opgehouden omdat er iets mis ging met onze betaling.

Ik wacht geduldig af. Omdat ik nog steeds niet heel vaardig ben in mijn Italiaans, oefen ik alvast mijn conversatie met de kassa-mevrouw. Zeg ik buongiorno of buona sera? Het keerpunt ligt hier in Rome op het middaguur, dus ik kijk voor de zekerheid op mijn horloge.

Als ik weer opkijk vang ik de afkeurende blik van de vrouw.

Nee!, wil ik roepen, ik wil je niet haasten. Ik ben juist heel geduldig, ik begrijp het, ik voel met jullie mee!. Ik keek juist naar de tijd omdat ik een goede Italiaanse ingeburgerde wil zijn!

De man rekent contant af en ik zeg netjes buongiorno. Maar aan het gezicht van de kassière te zien heeft ze haar mening over mij al gevormd.

Denk ik.

En dat is stom, want niemand kan gedachtenlezen.

Posted on

Eerste Hulp Bij Stress

Bekentenis: ik ben soms best een Stresskip. Dus speciaal voor mezelf maakte ik een ‘Eerste Hulp Bij Stress’.

Heb jij ook weleens last van buitengewone buikkrampen, abnormale ademhaling, hinderlijk hoge hartslag, schandalig slechte slaap, panisch piekeren of ergerlijke emotionaliteit?

Dan kún je een fles wijn leegzuipen. Of een bak ijs naar binnen slurpen. Of kettingroken, non-stop televisiekijken, je in de schulden shoppen, gaten in de dag slapen of een lijntje snuiven.

Je kunt ook deze deze lijst uitprinten en ophangen op een plaats waar jij (en je kinderen, Man en andere huisgenoten) hem vaak tegenkomen. Of gebruiken met cliënten. Hij is gratis en ook nog voor niks. Deel gerust!