Waarom ik mij niet schuldig voel als ik mijn todo-lijst negeer

 

Wat ik vandaag móet doen:

Cover maken voor boek omdat het anders de voorverkoop niet in kan.
Kerstkaart maken voor op social media, want live in de brievenbus haal ik al niet meer.
Blog schrijven.
Nieuwsbrief in elkaar knutselen.
Planning voor volgend jaar maken.
Huis schoonmaken.
Bureau opruimen.
Speurtocht voor tweede kerstdag maken voor de kinderen.
Die online workshop urban sketching afkijken.
Kerstdiner bedenken.
Kerstgedichten schrijven.
Boodschappen doen.
Kerstkaarten rondbrengen.
Hardlopen.

Wat ik vandaag wíl doen:

Met een kopje thee de workshop Urban Sketching van toptekenaar Ian Flennely kijken. Met mijn vandaag aangekomen nieuwe verf en brushpennen om mooie dingen mee te maken.

Daar zit wat verschil tussen, tussen die twee lijstjes. En met dat verschil zou een gevoel moeten komen van schuld, onrust en haast. Want ik heb verantwoordelijkheden (uitgever, nieuwsbriefinschrijvers, kerstgasten) en met de keuze voor deze ene activiteit maak ik geen stappen in de richting van het nakomen van mijn afspraken.

Lijkt het.

 

Want zo zie ik het: met het opschrijven van deze overdenkingen schrijf ik een blog en stuur ik een bericht naar mijn nieuwsbrieflezers. Van het doen van de cursus word ik heel happy en dat is fijn voor iedereen om me heen. Ook de inspiratie voor de speurtocht komt makkelijker als ik in een goeie stemming ben.

Als ik zo ga zitten voor de workshop ruim ik met plezier mijn bureau even op, om plaats te maken voor m’n schatten: pennen, verfjes, potloden, gummetjes, mooi papier. En ik oefen met de workshop mijn tekenskills voor de boekillustraties.

Daarbij: mijn kids lezen mijn posts, dus ik maak gelijk even van de gelegenheid gebruik om mijn jongste te vragen even de badkamer schoon te maken. Oh en in plaats van een kerstkaart wens ik op deze plaats iedereen een ontspannen kerstfeest en een 2021 waarin je zoveel mogelijk gaat doen waar je blij van wordt. Maar pas op; blij zijn is besmettelijker dan Covid.

En dat kerstdiner? Desnoods eten we pizza. Het gaat erom dat we bij elkaar zijn, dat heeft 2020 me wel geleerd.