‘Als ik morgen opsta laat ik honderd procent zeker het alarm afgaan,’ zeg ik.
Gelaten kijk ik mijn dochter aan. Ze zucht, kent me al langer en weet dat het waar is. Ik ben zo vaak vergeten het alarm eraf te halen voor ik de buitendeur open doe. Dan pakt ze me bij mijn schouders.
‘Luister mam. Leg een voorwerp neer op een rare plek. Hang daar een sterke gedachte aan, zoals ‘haal het alarm eraf’. Als je morgen wakker wordt en je ziet dat voorwerp, zal je er weer aan denken.’
Terug van weggeweest
We zijn weer thuis. Na een vakantie van vijf weken in Nederland en Amerika, zijn we weer neergestreken in Rome. Vijf weken van moeiteloos uit mijn woorden komen, begrepen worden. En ik maak me nu al druk om morgenochtend. Dat ik het alarm er vergeet af te halen en dat ik dan de vigilanza moet bellen, dat het vals alarm was. Want dan moet ik namelijk mijn huisnummer zeggen, 55b2, oftewel cinquantacinquebiedue.
En daar zit een klein traumaatje.
Picture this:
Met zeven Nederlandse vrouwen in een gehuurde bus. Ik, al een jaar in Rome wonend, en de anderen die bij me logeren. We zijn gezellig de stad in geweest, voor een drankje en een lange wandeling.
Als onze Bob door de slagbomen van mijn wooncomplex wil rijden, herkent de bewaking de huurauto niet. Wat we komen doen? Vol bravoure draai ik mijn raampje open en als de man mij niet schijnt te herkennen gooi ik ter identificatie mijn huisnummer eruit.
‘Cenqintocaque, eh, canqientocinque, eh, conquanticenque..HÈ SHIT!’
De andere zes vrouwen liggen al onder de stoelen van het lachen.
‘Haha An, gaat lekker!’
Met een rood hoofd ga ik stug verder.
‘Cinque..can..cenquate..mijn god. I LIVE HERE!’
De meiden gillen het uit. De jonge man lacht mee, geeft ons een plattegrond van het park en begint rustig uit te leggen hoe ik naar mijn eigen huis moet rijden.
Met de moed der wanhoop gooi ik er nog uit dat ik hier woon. ‘Habito qui!’
Het komt niet meer aan. Een combinatie van de slappe lach, een slechte uitspraak en een Italiaan die het allemaal te leuk vindt, maakt dat we uiteindelijk toch de volledige routebeschrijving én een bonusknipoog krijgen.
Het hele verdere weekend pesten ze me ermee.
Ochtend
De wekker gaat en ik rol mijn bed uit. Mikki moet eten, even koffie zetten, het is vandaag niet zo warm in huis. Zou het chloor de algen in het zwembad al hebben opgegeten? Ik zoek het testsetje, vind het op een rare plek en gooi de deur naar het terras open.
WIEOEWIEOEWIEOEWIEOEWIEOEWIEOE
Ik weet dat mijn dochter boven met haar ogen rolt en toets het nummer van de vigilanza in.
‘Buongiorno!’
‘Buongiorno, false alarme, canquintoconquebadua.’
‘Prego.’
Ook zij kennen me al.