We gilden als schoolmeisjes. We wapperden met onze handen, omhelsden elkaar en riepen dingen als ‘We gaan echt, we gaan ‘m ziehieeeeen! We gaan naar Pooooolen!’
Het was op een strand ten noorden van Kaapstad en er was wijn. De gillers in kwestie waren de jarige A., buurvrouw T., en ikzelf.
Waarom?
A. en Buuf hadden het plan geopperd om naar Polen te gaan, naar Wim Hof. The Iceman. Zij sprongen namelijk sinds een paar weken elke ochtend in de gevaarlijke, ijskoude stroming van de Atlantische oceaan en dat smaakte naar meer. Naar Wim, in dit geval. En ik zei ja.
Nu zal er misschien wat weerzin in je opkomen. Jeuk. Een beetje zuur in je mond. Je wordt namelijk doodgegooid met de ijs-onderdompelingen op social media. The Iceman is hot. Maar dan weet je niet dat ik een ander verhaal ben.
Echt.
Ik ben een Hoffer sinds 2011. Ik sta al 12 jaar bijna iedere dag onder een koude douche en ik kan, door de ademhalingstechniek, zo’n 3 minuten mijn adem inhouden.
And it feels so good.
Met die laatste zin vat ik de waarde die de methode voor mij heeft, exact samen: het voelt zo goed om me ellendig te voelen. En nee, ik ben geen masochist. Integendeel, ik ben een Pieper pur Sang. Dekentje op de bank, trotse bezitter van zes paar sloffen en notoir houtkachelstoker.
Maar dat moment dat ik die knop omzet van warm naar steenkoud, maakt van mij een badass.
Het gaat om vijf dingen:
1. de Beslissing
2. de Moed
3. het Volhouden
4. de Omslag
5. de Overwinning
DE BESLISSING
Na de harenwas- en inzeeproutine heb ik elke dag twee keuzes: ik draai de kraan uit, of ik draai hem naar koud. Elke dag moet ik die beslissing opnieuw nemen. En elke dag zegt de sloffeneigenaar in mij, alias de Versloffer: vandaag kun je best een keer overslaan.
DE MOED
Elke dag kies ik ervoor om de Versloffer te negeren. Ik stabiliseer mijn ademhaling, draai de knop naar koud en schrik altijd weer van het – echt wel heel erg – koude water.
HET VOLHOUDEN
In plaats van onmiddellijk onder de douche vandaan te springen, adem ik rustig door en vertel ik mezelf dat de koude alleen een sensatie is. Net als warmte een sensatie is. Ik heb ze zelf gelabeld als ‘goed’ en ‘slecht’. Ik blijf staan en laat de koude zijn wat hij is: gewoon een sensatie. Ik noem het niet meer slecht.
DE OMSLAG
Na een halve minuut voelt de koude als neutraal. Ik sta gewoon onder het water. Ik weet dat het ergste geweest is en dat ik mezelf weer heb getrakteerd op een gezonde actie. Ik weet dat het mijn immuunsysteem verbetert, mijn stofwisseling verhoogt, mijn mentale gezondheid verbetert en spier- en gewrichtspijn vermindert.
DE OVERWINNING
Als ik uiteindelijk de kraan uitzet, tintelt mijn hele huid. Ik ben wakker, fris en de energie spat uit mijn lijf. En ik ben trots. Ik overwon mijn Versloffer, stapte uit mijn comfortzone en voel me nu fantastisch.
En wat is nu het algemeen nut, beste Liek?
Dat koude water, dat staat symbool voor het voelen van wat ik vaak vermijd om te voelen, zoals angst, boosheid en verdriet. Het omdraaien van de knop staat voor het overwinnen van die weerstand. Na zo’n beslissing onder de douche weet ik dat ik de moed heb om de knop om te draaien, bijvoorbeeld als ik opzie tegen een moeilijk telefoongesprek of weerstand voel tegen die vijf kilometer hardlopen.
Ik ben bereid om me even ellendig te voelen om de dingen te doen die nodig zijn om te groeien, omdat ik weet dat er een fantastische beloning op me wacht als ik volhoud: ik ben een stapje verder naar waar ik wil zijn en ik ben trots op mezelf.
Want ik ben een Iceman. Op roze sloffen.
